۱۳۹۰ مرداد ۷, جمعه

یاوَران مَسِم (من مستم دوستان)



اوَران مَسِم (من مستم دوستان)
یاوَران مَسِم (من مستم دوستان)
مِن مَسِ مَخمور باده ی اَ لَسِم (من مست مخمور بادهٔ ازلی‌ام)
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم (لطف دوست آمد و محکم دستم را گرفت)
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم (لطف دوست آمد و محکم دستم را گرفت)

فَرماوَه ساقی بلوا مینای مِن (ساقی گفت از مینای من بنوش)
سَرشار که سا غَر بِدهَ پَیا پِی (ساغر جام لبریز را پیاپی بده)
پَیا پِی پِر کِرد پَیا پِی نوشام (پیاپی پر کرد و پیاپی نوشیدم)

تا کِه دیده ی دِل هِجرَ دوس نوشا (تا چشم دل دوری دوست را احساس کرد)
تا کِه دیده ی دِل هِجرَ دوس نوشا (تا چشم دل دوری دوست را احساس کرد)

شوئله ی نارِ عِشق پَر چی ﮊََه پُوسِم (شعلهٔ آتش عشق از پوستم بیرون زد)
شوئله ی نارِ عِشق پَر چی ﮊََه پُوسِم (شعلهٔ آتش عشق از پوستم بیرون زد)
خالی ﮊَه خالی مَملو ﮊَه دوسِم (از چیزهای خاکی و دنیوی خالی شدم و حالا وجود دوست تمام وجودم را فرا گرفته‌است)

یاوَران مَسِم (من مستم دوستان)
یاوَران مَسِم (من مستم دوستان)
مِن مَسِ مَخمور باده ی اَ لَسِم (من مست مخمور بادهٔ ازلی‌ام)
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم (لطف دوست امد و محکم دستم را گرفت)
لوتفِ دوس هاما مُوحکَم گِرد دَه سِم (لطف دوست امد و محکم دستم را گرفت)

ای دِل تا کَسی چُو خوم نای وَ جوش (ای دل تا کسی مانند خم نجوشد)
ای دِل تا کَسی چُو خوم نای وَ جوش (ای دل تا کسی مانند خم نجوشد)
حَلقه ی بَندَگی عِشق نَه کِی وَ گوش (و حلقه بندگی عشق را به گوش نکند)
مَحرَمِ نمو هرگز وَ اَسرار (هرگز محرم اسرار نمی‌شود)
نَخلِ ئومیدِش دوسی نایِر بار (نخل امیدش میوه دوستی نمی‌گیرد)
نَخلِ ئومیدِش دوسی نایِر بار (نخل امیدش میوه دوستی نمی‌گیرد)
نَخلِ ئومیدِش دوسی نایِر بار (نخل امیدش میوه دوستی نمی‌گیرد)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر